Ռուսաստանի ղեկավարությունն այսօր փորձում է հնարավոր ամեն ինչ անել Արցախի բնակչությանն Ադրբեջանի մեծամասշտաբ ագրեսիայից և ցեղասպանությունից փրկելու, Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի նկատմամբ պատերազմի սանձազերծումը և առնվազն նորանոր տարածքների բռնազավթումը կանխելու համար: Հետևաբար այս առումով բնավ զարմանալի չէ, որ խիստ քննադատության ու հանիրավի մեղադրանքների է արժանանում Ադրբեջանի ղեկավարության, օրերս, մասնավորապես, Ադրբեջանի արտգործնախարարության կողմից:
ՌԴ-ն այս ամենն արել և շարունակում է անել՝ չնայած Հայաստանի, Արցախի և հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլի ու նրա իշխանության կողմից 2020 թ. դավաճանական, պարտվողական պատերազմին, 2020 թ. նոյեմբերի 9- ի կապիտուլյացիոն հայտարարությանը, պայմանավորվածությունների խախտմանը, Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելուն, Ռուսաստանի նկատմամբ դավաճանական վերաբերմունքին, հայտարարություններին ու գործողություններին, տարաբնույթ սադրանքներին:
Վերոնշյալ սադրանքներից թերևս վերջինին անդրադարձանք մեր «Արցախի ամբողջական արգելափակումը Հայաստանից սադրանքի կամ նույնիսկ սադրանքի կիրառմամբ հայ-ադրբեջանական պայմնավորվածության հետևանք» վերտառությամբ վերլուծականով (https://livenews.am/press/2023/237879/13/23/30/ ):
Ծայրաստիճան անբարոյական, այլանդակ ու հրեշավոր, բայց, ինչպես Ադրբեջանի ղեկավարության պարագայում, դարձյալ բնավ զարմանալի չէ, որ Հայաստանի և Արցախի նիկոլական, ՀՀՇ-ական, սորոսական, արայիկհարությունյանական,
անգլո-ամերիկյան, թուրք-ադրբեջանական շրջանակները, մի խոսքով, Հայաստանում և Արցախում Արևմուտքի «հինգերորդ շարասյունը» նույնպես, հատկապես վերջին շրջանում, հանդես են գալիս ՌԴ ղեկավարության և Ռուսաստանի դեմ հանիրավի քննադատությամբ ու զրպարտչական մեղադրանքներով, կարելի է ասել՝ վայրահաչություններով:
Դավաճանական քաղաքականություն վարող հիշյալ, մեղմ ասած, ստահակների նպատակը հայ հասարակության առավել մեծ հատվածին մոլորեցնելն է և նրան տրամադրելը ՌԴ ղեկավարության ու մեր ռազմավարական դաշնակցի դեմ, փչացնելը
հայ-ռուսական հարաբերությունները՝ հեռանկարում հասնելով Հայաստանից ռուսական 102- րդ ռազմաբազան հանելուն ու նշված հարաբերությունների խզմանը, իսկ մինչ այդ նրանց նպատակը հասնելն է Արցախի Հանրապետությունից ռուսական խաղաղապահ զորակազմը հանելուն, Արցախն Ադրբեջանին, իրենց տերերի հետ միասին, նվիրելուն, հանձնելուն կամ վաճառելուն, թեկուզ դա լինի Արցախի բնակչության ցեղասպանվելու, մատաղվելու գնով:
Զրպարտող, վայրահաչող վերոնշյալ անձանց, ուժերին զուգահեռ, որոնց Հանրային կոչվածից մինչև նիկոլական մյուս բոլոր՝ բացահայտ թե ծպտյալ, լրատվամիջոցները գրեթե օրնիբուն եթեր են տրամադրում, հարցազրույցներ անում, նշված անձանց, ուժերի, ԶԼՄ-ների կողմից մոլորեցվելու, հակառուսականության թույնով թունավորվելու կամ պարզապես անգիտության հետևանքով ՌԴ ղեկավարությանը, Ռուսաստանին հանիրավի քննադատում, մեղադրում են նաև հասարակության շարքային անդամներ, սովորական մարդիկ, ինչը գնալով վտանգավոր ու տագնապալի բնույթ է ստանում:
(շարունակելի)
Արթուր ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ